ج
ستا د غم زما په زړۀ دے اشنا راج
سلطنت زما د زړۀ يې کړو تاراج
داسې رنځ باندې اخته کړمه ستا مينې
هيڅ مې پوهه طبيب نۀ دے په علاج
ارمانونه مې د زړۀ شو زړۀ کښې خاؤرې
شۀ قاتل د ارمانونو مې رواج
ما د عشق ناوې چې کله نه وادۀ کړه
غم مې اوموندۀ د ناوې سره داج
ځان ښکاره راته اورنګ د زمانې شو
چې مې سرومال په مينه کښې شوباج
زۀ اقبال د غلامانو دې غلام يم
پرواه نۀ لرم اشنا د تخت و تاج