ڼ

په همه واړه خوبانو کښې مې يار چوڼ
زۀ به ولې ورته نۀ يم منت بارچوڼ

ثناء خوان د عندليب غوندې به خود يم
داسې ګل نيشته دے بل چې په ګلزارچوڼ

بې د شونډو د مهرې يې نۀ رغېږم
زۀ خوړلے يم د يار د زلفو مار چوڼ

لږېدلے د هغه شستي په شست يم
چې لري په ګُوذارنو کښې ګُوذار چوڼ

چوڼ مقام چې په دنيا باندې څوک غواړي
ورله ښائي په دنيا اوکړي څۀ کارچوڼ

تشې غنې تش غمونه چې پکښې وو
په تندي کښې د اقبال وه هغه لار چوڼ