ز
څنګه پوې کړمه ا شنا د زړۀ په راز
چې څارنۀ مې هر وخت کؤي غماز
د زړۀ غوټه مې کړه وا په نادانۍ کښې
ملک ډډ بډ کړلو ما باندې همراز
په سجده کښې چې هم خيال د جانان راشي
داسې حال کښې څۀ سجده او څۀ نماز
قناعت په تشه ګېده باندې اوکړي
ځکه ګرځي د اوبو په سر شناز
لۀ انجامه به يې څۀ طمع زما شي
چې هيڅ ښه نۀ وۀ د مينې مې اغاز
چې پرې نرم مې سنګين خاطر د يار شي
زۀ اقبال لۀ کومه راؤړم داسې ساز