دستی شاعر
دستی شاعر ھغہ شاعر تہ وائی چي ھغہ فی البدیع شعر جوړولو ھنر لری ۔ لہ دې پارہ د شاعر لہ ضروری دہ چې شاعر ساز سرہ مجلس کولے شی ۔ د مجلس دوران کښې ټپہ ، لوبہ ، چاربیتہ او غزل پہ فرمائش یا زړۂ اوغواړی وئیلے شی ۔ لیک شعر
پہ فی البدیع شاعرۍ کښې نۂ شمارلے کېږی ځکہ چې د لیک دوران کښې شاعر تہ د سوچ وخت پہ لاس راځی ۔ پہ زاړو شاعرانو کښې د نورہ دین اخون پہ حقلہ دا خبرہ کېږی چې ھغہ دا چاربېتہ دستی وائیلې وہ۔
د زاغ دواړہ څانګون دې د مخ نہ کړۂ چاپېرہ
جمال پہ شش کښې ګورې
خو ما چې کوم شاعران پہ سترګو لیدلی او واسطہ مې ورسرہ پرېوتې دہ ۔ عبدﷲجان، طالب جان، تجاول مومند، علیم ګل او راقم الحروف
عبدﷲجان بہ عموماً پہ وادۂ کښې د وادۂ ھلک سرہ چاربېتہ وائیلہ چې د ھلک صفت او د وادۂ ھغہ منظر بہ یې پکښې بیان کړو ۔ طالب جان(میاں یوسف دین د مومندو د سیمې) د محمدجان ډلې سرہ بہ یې مجلس کوۂ چې چا بہ روپۍ ډېرې ورکولې د ھغۂ مدح سرائی بہ ېې پہ ټپو کښې اوکړہ ۔ تجاول مومند او زما پنج پہ ځان کښې شوے وۂ ۔ واقع څہ داسې دہ ،ما پہ کراچۍ کښې پہ نېشنل کالج کښې پہ دولسم جماعت کښې سبق وې ۔ علیم ګل راپسې راغے چې د شپې زمونږ پہ دېرہ کښې مجلس دے تجاول شاعر بہ راځې تۂ ھم راشہ ۔ ما ترې پښتنہ اوکړہ تجاول څنګہ غوندې شاعر دے ۔ ځان مې ځکہ خبرہ وۂ چې ھغہ وخت کښې زما څۂ غزلې ، چاربېتې او لوبې د مجلسونہ حصہ ګرځېدلې وې ۔ مجلس چې پوخ شو د تجاول یو ملګری چې نامہ یې ھاشم وہ ۔ یو څو څیزونہ چې پکښې رومال ، ګومنځ ، د سیګرټو دبلے وغېرہ وو د نقشې پہ شکل کښې کېښودۂ ۔ تجاول پرې سر کېښود او لوبہ بہ یې وئیل شروع کړۂ
غوږ راتہ کېدہ جوړومہ افسانہ کنہ
مېدان لہ یې راوړہ نشانہ کنہ
چې تجاول د لوبې دوہ کړې اووئیلې پہ دریمہ کښې ورسرہ زۂ شریک شوم ما لہ ھغہ خپلہ کړہ اوس ھم یادہ دہ
پکښې لیدلې می ګومنځ
یارانو اېښې پہ غرض
شپہ د اتوار د خالی ورځ
رومال پکښې دے اوچوم پرې پسینہ کنہ
مېدانہ لہ یې رواړہ نشانہ کنہ
چہ څو کړې مونږ اووې د تجاول قافیہ تنګہ شوہ د بس اشارہ یې راتہ اوکړہ ۔ بیا بہ چې پټېل پاړې تہ راغے د علیم ګل نہ بہ یې زما تپوس کوۂ چې ھغہ انډر ھلک څنګہ دے ۔ دا واقعہ د ځنګل د اور پہ شان خورہ شوہ ۔ بیا بہ چې پہ کوم مجلس کښې وم د یارانو بہ څۂ نہ څۂ فرمائش وۂ ۔ ځنې شاعران بہ مې پہ محفل کښې بد رنګی کړل لکہ حکیم چې پہ مجلس کښې ډېرہ مستی بہ یې کولہ پہ خر پېژندے شو۔
نوم یې حکیم دے دے پہ خر باندې یادېږی
زور بہ یې مېدان کښې معلومیږی
ما او محراب ګل ختک بہ خط وکتابت بہ پہ شعر کښې کولو ۔ خو چې کلہ پوھہ شوم دا فعل زما پہ شعر باندې اثر پرېباسی علیم ګل تہ مې دا ھنر اوښود او پخپلہ د زړۂ سرہ مې وعدہ اوکړہ چې نور بہ نۂ مجلس کوم او نۂ بہ دستی شاعری ۔ علیم ګل مزاحیہ شاعر دے د چاربېتې پہ وائیلو باندې ښہ پوھېږی خو نالوستے دے ، د دستی شاعرۍ پہ ھنر باندې ھغہ پہ مجلس کښې د ښو ښو شاعرانو رنګونہ زېړ کړی دی خو پہ شعر کښې ژور تیا نۂ شې پېدا کولے ۔ دستی شاعری ھنر دے لږ وېخ مازغۂ او د قافې ذخیرہ غواړی۔