۱
وطن زما د ګلو باغ زۀ يې ماليار يم
هر وختې زۀ تيار چې څۀ خدمت راځى
ــــــــــــــــ
وطن زما د زړګى غوښې ـ پکښې زما د نيکۀ نخښې
د ميراثې يې زۀ امين او څوکيداريم
ــــــــــــــــ
د ملک به ښه کؤم خدمت ـ کۀ شى يې د وينې ضرورت
ښه به ترې نۀ کړم زۀ بېشکه تابعدار يم
ــــــــــــــــ
چې مې په ملک کړى بدنظرـ خداې به هغه کاندى ابتر
په سازشونو د دښمن ښه خبردار يم
ــــــــــــــــ
د اقبال زړۀ کښې تمنا ده ـ ترڅو قائيمه دا دنيا ده
آباد دې اوسى زۀ به هم ګل وګلزار يم
۲
د ملک په نوم شهيد ستا په پت به ناسته يمه
وَ زما ياره پُښتُونه
مزار به دې په زلفو باندې زۀ جارو کؤمه
وَ زما ياره پُښتُونه
ــــــــــــــــ
د ملک د پاره تا چې کله خپلې وينې توې کړې
بلند به سر زما کړې
قربان په هغه مور شه چې په غيږه کښې لوې کړې
بلند به سر زما کړې
د فخر نه همزولو کښې به هسکه غاړه وړمه
وَ زما ياره پُښتونه
ــــــــــــــــ
دښمن له سينه ورکړه په شاه اونۀ خورې ګوذار
مړانه دِ ښکاره کړه
نيکۀ نوم دې ياديږى د خالد بابا نامدار
مړانه دِ ښکاره کړه
په خپلو په سندرو کښې هر وخت به دې ستائيمه
وَ زما ياره پښتونه
ــــــــــــــــ
شهيد چې په وطن شى په ژوندو کښې حسابيږى
کۀ فکر ورته اوکړې
بيا نوم يې تر قيامته په عزت اخستے کيږى
کۀ فکر ورته اوکړې
محاذ باندې به ډاډ درله پخپله درکؤمه
وَ زماياره پښتونه
ــــــــــــــــ
سامان د جنګ دِ اخله ځه ورځه مۀ ايسارېږه
الله باندې توکل کړه
صرفه په دښمن اونۀ کړې ته باز پرې شغله کېږه
الله باندې توکل کړه
اقباله سپيلنى غوندې لُوګے به درته شمه
وِ زما ياره پښتونه
۳
پا څه شاه زلميه د غزا طبل غږيږى
بيا د مسلمان په وينو سرو کشمير لمبيږى
ــــــــــــــــ
پاڅه شاه زلميه مۀ کړه ډهيل ـ په وطن ننګ دے
ظلمونه کړى هندو رزيل ـ په کشمير جنګ دے
دنيا په خوله والے دے سيل ـ قانون يې ګونګ دے
ظالم نه ځان به دِ خپلو مټو خلاصيږى
ــــــــــــــــــ
مۀ کؤه طمع د هيچانه ـ په خداې توکل کړه
مشال د لا رې کړه قرآنه ـ باندې عمل کړه
وخت دے ښودل غواړى مړانه ـ توره صيقل کړه
مۀ کړه پرواه کۀ پۀ دې لا ر ګرانې پېښيږى
ـــــــــــــــــ
تاؤ دې له سره کړه کفن ـ اوځه مېدان ته
يې بهادر زلمے تورزن ـ مۀ ګوره ځان ته
اقبال دے ستا په غمژن ـ غوږ شه فغان ته
د اذادۍ د ناوې خال ايښودے کيږى
۴
مجهادانو پاڅئ ـ سرفروشانو پاڅئ
نن په کشمير غزا ده ـ پاڅئ غازيانو پاڅئ
ــــــــــــــ
داسې ظلمونه کيږى ـ وينې هر خواه بهيږى
د مظلمومانو فرياد ـ هيچاته نۀ رسيږى
د خداې په لاره کښې نن ـ مسلمانانو پاڅئ
ــــــــــــــ
هغه عظمت هم څۀ شو ـ هغه عزت هم څۀ شو
ټولى ټولى ولې يې ـ ملى وحدت هم څۀ شو
نوے تاريخ رقم کړئ ـ تاريخ سازانو پاڅئ
ــــــــــــــــ
غازى قاسم چې څۀ شو ـ چرته محمود اوګورئ
د سومنات د مندر ـ بيا څۀ بهبود اوګورئ
ځار د اسلام د شمعې شئ ـ پتنګانو پاڅئ
ـــــــــــــ
چې حقه لاره کښې مړ ـ شى په ژوندو حساب دے
دا دے فرمان د رسول ـ ګواه د خداې کتاب دے
اقباله ډهيل مۀ کؤئ ځئ باتورانو پاڅئ
۵
ستا خړې خاؤرې مونږ زر مونږ له لا لونه
ځارشم له تا وطنه له تانه ځار
ــــــــــــــ
ډک دا د واؤرو غرونه دا قهرژن سيندونه
دا لق ودق ريګستان دا شنۀ شاداب باغونه
په خپله خوله بيانَوى ستا عظمتونه
ـــــــــــ
دا د سرحد شاه زلمى ـ دا د پنجاب امزرى
دا بلوچيان او سندهيان دى باتوران مېړانى
په بهادرۍ يې خبردار دى عالمونه
ــــــــــــــ
محافظان د چمن د مورو پلار د وطن
په خپل محنت جوړَوى د ملک نه باغِ عدن
دښمن د پاره د اسمان دى تندرونه
ـــــــــــــ
اقبال په تا نازيږى دېر زيات په تا خوږيږى
کۀ ضرورت درپېښ شو تانه به دےځاريږى
په خپلو وينو به سېراب کړى ستا فصلونه
ځار شم لۀ تا وطنه لۀ تانه ځار