۶
هار د ګلو راؤړه مالى
نن به مې اشنا راځى
ــــــــــــــــ
راؤړه زېړ ګلونه تۀ ـ رنګ په رنګ رنګونه تۀ
باغ د محبت کړه خالى ـ نن به مې اشنا راځى
ــــــــــــــــ
اوغوړوئ لا روکښې ـ سترګې ورته خاؤرو کښې
جوړ کړئ ورته جشن مثالى ـ نن به مې اشنا راځى
ــــــــــــــــ
ډېر عمر په اور اوسم ـ بيا بيا لکه سکور اوسم
اوس کۀ مې نصيب شى خوشحالى ـ نن به مې اشنا راځى
ــــــــــــــــ
دا مې درته سوال دے ـ نوم دې خان اقبال دے
جوړه کړه يو لوبه کمالى ـ نن به مې اشناراځى
۹
خدايه لا دا څنګه اختر دے
بئيل رانه دلبردے زما
لوند مې دے په اوښکو ګريوان
ــــــــــــــــ
خدايه دا څنګه خوشحالي ده
اشنا زما نيسته دے
جولۍ زما ترينه خالى ده
اشنا زما نيشته دے
چاپېره څۀ ښکلے منظر دے
ــــــــــــــــ
چاپېره جشن بهارونه
جونه طبلونه وهى
خلق خندا هوس کوينه
جونه طبلونه وهى
کوټه زما دا مقدر دے
ــــــــــــــــ
کوټه مې دے نصيب له ځايه
چانه ګيله اوکړمه
رحم په ما اوکړې خدايه
چانه ګيله اوکړمه
راته د غم پټے په سر دے
ــــــــــــــــ
غمونو کړمه بې مجاله
راځه راځه شيرينې
نوم مې دے خان محمداقباله
راځه راځه شيرينې
کلے مې تراؤړې اګرَور دے
بئيل رانه دلبر دے زما
لوند مې دے په اوښکو دے ګريووان
۱۰
پورہ دې نۂ کړۂ راسرہ کړي لوظونہ
وعدہ خلاف یې زما یارہ
ــــــــــــــــ
یادہ کړہ ھغہ زمانہ
چې جوړېدہ مو یارانہ
تا راتہ ښودي څنګہ څنګہ وو خوبونہ
وعدہ خلاف یې زما یارہ
ــــــــــــــــ
تا وې بنګلہ بہ جوړومہ
تا بہ محل کښې زۂ ساتمہ
موټر ولاړ بہ درتہ وي کړو بہ سېلونہ
وعدہ خلاف ېې زما یارہ
ــــــــــــــــ
مور او پلار وم پہ ناز ساتلې
چرتہ کښې دا بانډۍ غوجلې
چرتہ کښې زۂ چرتہ کښې دا مصیبتونہ
وعدہ خلاف یې زما یارہ
ــــــــــــــــ
سوچ مې او نۂ کړو پہ اول کښې
راغلمہ ستا د ټګۍ ول کښې
اقبالہ تېر وخت پسې مروړمہ لاسونہ
وعدہ خلاف یې زما یارہ
۱۱
نرۍ خندا د لېونۍ مې په زړۀ اور لګؤى
خالونه تور لګؤى
ــــــــــــــــ
نرۍ خندا اثرى ـ شال يې په سر زرزرى
په مازيګر کښې سرې لمبې دچا په کور لګؤى
خالونه تور لګؤى
ــــــــــــــــ
په مازيګر اووته ـ سېل له بهر اووته
اوربل يې ډک دے د فولېل عطر پرې نور لګؤى
خالونه تور لګؤى
ــــــــــــــــ
بچ به اقباله نۀ شې ـ زړۀ کښې خوشحاله نۀ شې
هريوه نخښه محبوبه ډېره په غور لګؤى
خالونه تور لګؤى
۱۲
بيا مې را ياد شوے د اشنا د مخ ديدار دے
ځم د يار ديدن له ځم
نۀ صبريږي دا بې صبره زړۀ مې ناقرار دے
ځم د يار ديدن له ځم
ــــــــــــــــ
دا څهره د چا وه چې مې سترګوکښې مسکۍ شوله
ماته اشارې کؤى
ځکه مې تازه د زړۀ د باغ مړاوې غوټۍ شوله
ماته اشارې کؤى
هر خواه ته چې ګورمه موسم د نوبهار دے
ځم د يار ديدن له ځم
ــــــــــــــــ
مسته ده فضا مستې وږمې ښائيسته ګلونه دى
زړۀ مې غورځنګونه کړى
پوه په ځان نۀ يمه مستى او خمارونه دى
زړۀ مې غور ځنګونه کړى
زړۀ کښې مې دننه پټ د مينې بل انګار دے
ځم د يار ديدن له ځم
ــــــــــــــــ
څومره خوند به اوکړى کۀ پوره مې د زړۀ خيال شى
دا زما ارمان دے
اقباله کۀ نصيب د ښکلى يار زما وصال شى
دا زما ارمان دے
کړے ورته ما په عمر عمر انتظار دے
ځم د يار ديدن له ځم
۱۳
زما د رنځ علاج خو تا څخه دے ياره
اشنا د خداې د پاره پرسان اوکړه زما
ــــــــــــــــ
نور طبيبان کله پوهيږى
چې رنځ زړۀ په څۀ ښه کيږى
آوختے يمه په ناجاڼو وَ هوښياره
ــــــــــــــــ
څوک وائي مِرګى څوک وائي پېريان دى
په خپل خپل عقل ګويان دى
د ګڼو منځ کښې زۀ تنها يمه نا چاره
ــــــــــــــــ
په مدينه کښې يې روضه ده
هغه د لوې خداې معشوقه ده
ما اقبال بوځې ورله يو ځله غفاره
اشنا د خداې د پاره پرسان اوکړه زما
۱۴
دا دنياګۍ خلق مې نۀ پريږدى ستا خواه ته
اے زما دلبره
زۀ د خپل د سوى زړۀ بړاس اوباسمه چاته
اے زما دلبره
ــــــــــــــــ
وس مې نۀ رسيږى د الله پۀ کړو بې وسه يم
مۀ ګڼه ته داسې ګنى زۀ دومره بې حسه يم
کړې وعدې څنګه غورزَولے شمه شاه ته
اے زما دلبره
ــــــــــــــــ
هر وختې پهرې په ما ولاړې د غمازو دى
مور له مې پکارې بهانې څۀ د ناسازو دى
خوله مې نۀ جوړيږى څنګه جوړه کړم خندا ته
اے زما دلبره
ــــــــــــــــ
پریږدئ چې ژړېږمه ژړا دی مقدر زما
نه رسي اقباله ښکلي یار ته چې خبر زما
سختې دي هر وځتې نه وينم په سترګو راته
اے زما دلبره