صاحب شاہ صابر

صاحب شاہ صابر پہ کال ۱۹۵۶ ء کښې د ظاہرشاہ پہ کور کښې سترګې پرانستې ۔ تر څوارلسم پورې تعلیم پہ سخاکوټ او مردان کالج کښې حاصل کړو ۔ نور ټول تعلیم ئې د پېښور یونیورسټۍ نہ تر سرہ کړے دے ۔ صاحب شاہ صابر پہ پښتو ، اردو او پہ پولیټیکل سائنس دریو مضامینو کښې ایم اے کړے وۂ ۔ پی اېچ ډی ئې ھم د پېښور یونیورسټۍ نہ کړې وۂ ۔ صاحب شاہ صابر یو شاعر ، افسانہ نګار ، محقق او نقاد وۂ ۔ د صاحب شاہ صابر کتابونہ څۂ پہ دې ډول دي ۔ تکل شاعری ،خوبونہ شاعری ، واؤرې ګلونہ افسانې ، پہ پښتو ادب کښې تحقیق او تنقید ، د تنقید ډولونہ ، د تنقید تاریخ ، د پښتو ټپہ او پښتانۂ ، رڼا او رنګونہ ، پہ پښتو شاعرۍ کښې ټولنیز ماھٔیت ۔پہ شاعرۍ کښې صابر نظم او غزل دواړہ لیکی خو دلتہ زمونږ کار د ھغۂ غزل سرہ دے ۔ صابر پہ یوہ مرکہ کښې پہ یوټیوب دا وئیلی دې چې ھغۂ پہ شعر کښې د خېبر افریدی نہ متاثر دے ۔ خو د خېبر پہ نسبت د صابر شعر د ځوانانو زړونہ زیات متاثر کوی ۔ صابر کلاسک او جدید ادب دواړہ مطالعہ کړی دی خو د ھغۂ پہ غزل د کلاسیکیت چاپ نۂ لیدے کېږی ۔ جدید غزل لیکی ، نوی خیالات ئې پہ غزل کښې موندے شی ۔ بې ساختګی او برجستګی ئې د غزل خاصہ دہ ۔ اکثر لنډ بحرونہ استعمالوی ۔ د غزل موضوعات ئې دی مینہ ، قام پرستی ، ژبہ ، معاشی او معاشرتی بې انصافۍ ، رندانۂ خیالات ، خو دغہ سیمې اکثرو شاعرانو پہ شان پہ قافیہ کښې د یاِ مخصوصہ او یا ِ مجھول تر منځہ فرق نۂ شی کولے دغہ غزل ئې وګورئ ښہ غزل دے خو د قافې نقص لری ۔

درد مې اسوېلے کړہ بیا کہ ځې نو ځہ
ځان تہ مې لوګے کړہ بیا کہ ځې نو ځہ

تۂ او بیا راتلۂ پہ عقل ګرانہ دہ
نن مې لېونے کړہ بیا کہ ځې نو ځہ

اووایہ رښتیا کہ خپلېدے نۂ شُو
خېر دے ما پردے بیا کہ ځې نو ځہ

تندې تہ مې وګورہ چې طاعون نۂ شی
شوندې مې لوندې کړہ بیا کہ ځې نو ځہ

سترګو لہ لږ غوندې خوب راولہ
ورکې شوګېری کړہ بیا کہ ځې نو ځہ

شپہ دہ شوګیرہ څۂ معلومہ دہ
ډکې پېمانې کړہ بیا کہ ځې نو ځہ

مینہ څۂ دہ ګلہ زۂ او تۂ څۂ یُو
پوې مې لږ پہ دې کړہ بیا کۂ ځې نو ځہ

کېنہ د صابر پہ خواکښې لږ غوندې
ورکې ئې ګیلې کړہ بیا کہ ځې نو ځہ

(دا غزل ھم د قافې نقص لری )

کہ ستا پہ مخ ستا پہ کاکُل نۂ لیکم
بیا خو غزل نۂ دے غزل نۂ لیکم

ما دې زما د زړۂ ازار اووھی
کہ پہ قامت او پہ اوربل نۂ لیکم

ستا ئې منلہ ستا ئې اومنلہ
بس دے د خپل زړۂ خپل نۂ لیکم

بیا بہ زړۂ خبرې زرۂ کښې ساتُو
بیا بہ روداد ستا د محفل نۂ لیکم

نور پرې د زړۂ د وینو رنګ نولمہ
نورہ د ګل قیصہ پہ ګل نۂ لیکم

ھغہ خوبونہ مې پہ سترګو کښې دي
څنګہ بہ د ښکلی پہ څنګل نۂ لیکم