مطیع ﷲ قرېشی

مطیعﷲ قرېشی پہ کال ۱۹۴۵ ء کښې د فرورۍ پہ دوئمہ نېټہ د مولانا نورالحق صېب پہ کور کښې د بنون اخون دان نومې کلی کښې زېږدلے دے ۔ دېنې تعلیم خپل نیکۂ مولانا عبدالحق نہ او پرائمری تعلیم عمرزی وزیر او بر سکندرخېل بنوں ثانوی تعلیم ئې د پینل ھائی سکول بنوں او ګرېجوېشن ئې پہ کال ۱۹۶۵ء د ګورنمټ کالج نہ تر سرہ کړو ۔ اېم اے اکنامکس ئې د پېښور یونیورسټۍ نہ اوکړو پہ دغہ امتحان کښې ئې دوئیم پوزیشن وۂ ۔ پہ سوشل سټډی کښې ئې ډګری د مانچسټر یونیورسټۍ نہ حاصل کړہ ۔ سېریل سپریر سروس امتحان ئې پہ کال ۱۹۶۹ کښې پاس کړو ۔ پہ ټولہ تعلیمی دورہ کښې د لیاقت پہ وظیفہ اویاړلے شو ۔ د کال ۱۹۶۹ نہ تر پہ پېښور یونیورسټۍ کښې د ریسرچ سکالر پہ توګہ بیا د نوښار سرکاری کالج کښې د اکنامکس لیکچرر اولږېد ۔ خو سی ۔ اېس ۔ اېس کښې د کامیابۍ نہ ورستو پہ اسلام اباد کښې پہ مختلفو وزارتونو کښې د سیکشن افسر ، ډپټی سیکټر، جوائنټ سیکټر او قائم مقام سېکټر پہ حېث ملازمت کړے دے ۔ دخپل ملازمت دوران کښې پہ عالمی سطح مختلفو کانفرنسونو او اجلاسونو کښې ګډون کړے دے ۔ او د نړۍ ډېرو ملکونو دورې ئې کړې دي ۔ مطیعﷲ قرېشی د غزل شاعر دے او قرېشی تخلص کوی غزل عېن د غزل د تعریف مطابق دے ۔ یعنی د محبوب سرہ خبرې ۔ رومانی غزل لیکی ۔ خو ھغہ مخلی رومان نہ اکثر ډډہ کړې دہ ۔او جدت پېدا کولو کوشیش ئې کړے دے ۔ پہ غزل کښې نازک خیالی پېدا کړې دہ او جذبہ کښې ښہ شدت موجود دے ۔ مطیعﷲ قریشی ښہ غزل ګو دے او دغزل حق ئې ادا کړے دے خو مطمئن ژوند ئې تېر کړے دے پہ غزل کښې غم درد کمے محسوس کېږی چې د ښہ غزل خاصہ دہ ۔ اکثر غزلونہ پہ یو بحر کښې دی ۔ مطبوعات ئې پہ دې ډول دي ۔ FENALE OF LARGE SCALE INDUSTRY IN N. W F P دا کتاب دی بورډ آف انکوئری لہ خوا پہ کال ۱۹۷۰ء کښې چاپ دے ۔ (۲) ملی سندرې دا اردو پبلسټی ارګنائزېشن ۱۹۶۶ کښې چاپ کړے دے (۳) رامبېل چامبېل د غزلونو مجموعہ پہ کال ۱۹۷۸ کښې چاپ دے (۴) ګل مخونہ د چاپ نېټہ ۲۰۰۸ء ۔ د کال ۲۰۰۸ء بہترین شعری مجموعي پہ ایوارډ باندې د اباسین ارټ کونسل او پاکستان رائتر ګلډ لۂ خوا او مانځلے شو ۔

د نظر غشے چې د وروځو د لیندو نہ اووت
زما پہ شان د ډېرو خلقو د سینو نہ اووت

پہ مات زړګی ستا د محفل نہ رخصتېږم اشنا
اوس بہ خو خوښ یې چې ازغے دې د لېمو نہ اووت

اوس ھغہ تندہ د منزل ھغہ تندی نیشتہ دے
منزل بې خوندہ شو کہ دم زما د پښو نہ اووت

نن ئې بې وسہ پہ پښو پرېوتم اشنا اووائیل
دا لېونے خو د رواج او د پښتو نہ اووت

د یو ګریوان څیرې کول وو خو دے څۂ نہ څۂ شو
مئین پہ یو قدم د څومرہ مرحلو نہ اووت

پرون وۂ ستاسو د زړۂ سر د محفل رنګ ملګرو
نن مو ھغہ قریشی څنګہ د زړو نہ اووت

ګیلہ مې نیشتے کہ خپل کور کلے کالۂ نۂ لرم
ګیلہ مې دا دہ چې سر ستا پہ زنګانۂ نۂ لرم

تۂ پہ ما کړې داسې ستم لکہ چې زړۂ نۂ لري
زۂ ستا ظلمونہ داسې وړم لکہ چې خولۂ نۂ لرم

چې ستا یادونہ پکښې نۂ وی اوس پہ زړۂ څۂ کوم
پہ حجرہ اور پورې کوم چې مېلمانۂ نۂ لرم

کہ ھر څو خپل پردی لرمہ خو یو تا نۂ لرم
لکہ چې ټول بدن لرم خو پکښې زرۂ نۂ لرم

قرېشی نن ئې د محفل نہ داسې ورټلم
لکہ زۂ چې خو بېخی حق د ژوندانۂ نۂ لرم