محمد اقبال اقبال
نوم محمد اقبال تخلص اقبال دے ۔ پہ کال ۱۹۴۷ کښې پہ ھوتی مردان بری چم کښې پېدا شو ۔ اقبال مېټرک پورې تعلیم د مردان پہ سکولونو کښې حاصل کړے وۂ ۔ د ایکسائز اېنډ ټیکسېشن پہ دفتر کښې د کلرکۍ پہ څوکۍ باندې معمور وۂ ۔ اقبال د باچا خان د سیاسی تحریک خدائی خدمت ګار سپاھی وۂ ۔ پہ سیاسی ھلو ځلو کښې بہ سرګرم پاتې کېدۂ ۔ پہ مردان کښې ادبی تنظیمونہ جوړول او پہ ادبی محفلونو کښې بہ ئې تندہ برخہ اخستلہ ۔ ددي محفلونو روح وۂ ۔ پہ شاعرۍ کښې د مردان مکتب فکر سرہ تړلے وۂ ۔ خصوصاً د شمس القمر اندېش ملګرے او متاثر ترې ھم وۂ ۔ د محمد اقبال اقبال اولنۍ شعری مجموعہ پلوشہ پہ ۱۹۷۸ء کښې چاپ شو پہ دې بانډې ھغہ تہ ادم جی ایوارډ ورکړے شوے وۂ ۔ دوئمہ شعری مجموعہ لېوالہ محبت پہ ۱۹۸۹ء کښې چاپ شو ۔ درئیمہ تلي پېرونہ د افسانو مجموعہ دہ ۔ نظم او غزل دواړہ ئې لیکل د شاعرۍ موضوعات ئې ژبہ ، قام پرستي
د چکېدلې طبقې لہ پارہ اواز پورتہ کول ۔ د غزل پہ لہجہ کښې کرختګی او فن کښې ځاے پہ ځاے نقص پہ نظر راځی ۔
دا تاسو چې کوئ د وخت پہ سرو شونډو باور
زما کلہ راځی پہ دې پستو شونډو باور
منم ژبہ لوندہ خو پہ طرف د غرض اؤړی
خوړلے ھمېشہ یم د لوندو شونډو باور
ما نۂ کړئ ملامت د مئیو جام او مے خورو
کوټہ دې ساقی نۂ شی د سرکو شونډو باور
سادہ کہ لېونے دځان دښمن یم کہ خوش فھمہ
کومہ چې بیا بیا پہ خونړو شونډو باور
کلام پہ نورو شونډو خېر پخېر پہ پردو شونډو
پہ چا کړمہ پېرزو د پستو شونډو باور
خوړلی ډېر پہ سپینہ ورځ د سپینې خولې لوظونو
راکړې ډآډګېرنہ د سکڼو شونډو باور
ځارېږہ د ترخو شونډو د ستغو سپورہ شورہ
اقبالہ چرې مہ کوہ پہ خواږو شونډو باور