م ر شفق
م ر مخفف دے د مشتاق الرحمٰن او شفق ئې تخلص دے ۔ والد صېب نوم مولانا عنایت ﷲ د اسرار د طورو کشر ورور دے ۔ تاریخ پېدائش دے ۱۹۴۶ ء ۔ د بی اے کولو نہ پس د اطلاعاتو پہ محکمہ کښې څۂ مودہ د ملازمت نہ ورستو پہ ۱۹۷۵ء کښې پہ رېدیوپاکستان کښې مترجم پہ حثیت ئې تر ۲۰۰۶ء پورې خپلہ فریضہ تر سرہ کړې دہ ۔ کلہ کلہ بہ ئې پہ پښتو ژبہ کښې خبرونہ ھم نشر کول ۔ م ر شفق کورنۍ یوہ علمي ادبی کورنۍ دہ ۔ شفق د کور دماحول نہ متاثر شو او شاعری ئې شروع کړہ ۔ نظم او نثر دواړہ لیکي ۔ پہ نظم کښې ئې رحجان د غزل طرف تہ دے ۔ غزل ئې د قدیم او جدید امتزاج دے ۔ پہ غزل کښې د باریک بینۍ او د نازک خیالۍ پہ ھڅہ کښې وي ۔ پہ لفظونو کښې جدت او نوې معنې پېدا کولو شعوری زیار کوی ۔ ھغہ لفظ زدِعام نۂ وی ، چې کوم سرہ پہ غزل کښې ئې یو مصنوعی پن محسوس کېږی ۔ د غزل موضوعات ئې دي مینہ ، ژبہ د قام ملک مینہ او دخلقو روې ۔
پہ اشنا خو بې لہ شکہ زۂ مفتون یم
بې بلنې څنګہ ورشم چې پښتون یم
شپې د زلفو دې څنګزنې کہ نمرمخې
مدعی زۂ د روښانہ سباؤن یم
بخت زما د وینو رنګ خپل ئې نۂ کړ
وروک مغل تہ حسرتونہ د رنګون یم
د دیدن پہ وږمو اوس ھم معطر یم
میشتہ شوے کہ پہ سیمہ د بېلتون یم
پہ دې څہ کہ د عمل سدم تہ شین دے
پہ خبرو د خپل دور افلاطون یم
سبا ګورہ نوې نوې ودانو تہ
خېر کہ اوس چپو وھلے د سېحون یم
شفق زېرے د پاڅون سحر ماښام دے
وی د ظلم ظلمتونو لہ شبخون یم
د حالاتو ستمونو کہ برباد کړم
خو دا زړۂ مې پہ ھوا شی چې تا یاد کړم
زما ټول عمر تنھا کوڅو کښې تېر شو
ما ځوانۍ لہ څۂ ورکړی څۂ بہ زباد کړم
پہ دې کلی دم پہ دم ږلۍ ورېږی
زۂ بہ کور د ارمانونو څۂ اباد کړم
نۂ غوړېږی پہ سپرلی کښې ھم ګلونہ
دې ازغی ازغی فکرونو پہ فریاد کړم
دواړہ لاسہ پہ مې پہ خپلو وینو سرۂ دي
د ﷲ د نومہ ځار شمہ جھاد کړم
پہ لوظونو مې نظر او ھنر تروړي
ځان مې ھېر شي چې پہ ښکلو اعتماد کړم
د چا غم راتہ شفقہ ډېر عزیز دے
د نیمګړې تلوسو نہ ئې ازاد کړم