برحلیمہ افسانہ

نوم برحلیمہ تخلص افسانہ علاقہ سوات تاریخ پېدائش ۱۹۳۵ء تارېخ وفات ۲۰۰۰ء

افسانې باقاعدہ تعلیم نۂ وۂ حاصل کړے ۔ یو مذھبی کورنۍ سرہ یې تعلق وۂ دینې او د پښتو کتابونہ لوستو پہ سبب یې لیک لوست زدہ کړو ۔د افسانې پہ پښتنو مېرمنو شاعرانو کښې ځانګړے حثیت دا دے چې ھغي پہ کلاسیکی او جدید انداز دواړوکښې شاعری کړې دہ ۔ د حروفِ تہجې پہ حساب د مکمل دیوان څختنہ دہ ۔ افسانې ډیر پہ ګرانو حالاتو کښې شاعری کړې دہ د ھغې د ژوند ملګرے د ھغې د شاعرۍ ډېر زیات مخالف وۂ تر دې چې د ھغې دکلام مجموعہ یې پہ اور کښې اوسوہ چې د ھغې ذکر افسانې پہ خپل کلام کښې کړے دے ۔ افسانې تہ د مینې درد، غم ، ھجر او انتظار کېفیات بیانول اسان نۂ وو ۔ غزل چې د داخلی جذباتو احساساتو نوم دے کښې ھم خارجی موضوٰعاتو ذکر کوی ۔ پہ شاعرۍ یې یوہ د جبر فضا محسوس کېږی ۔ نۂ یې د کلاسیک دومرہ ژورہ مطالعہ کړې دہ او نۂ یې د چا استاد نہ اصلاح اخیستې دہ ھم دغہ وجہ دہ چې پہ غزل کښې فنی محاسن ، تشبیھات ،استعارہ او اشارې کناې وغېرہ پہ نظر نۂ راځی ۔ غزل یې نظم لیدے شی چې موضوعات یې خارجی دی ۔ لکہ منظرنګاری ، د ځوے د جدائې او د خپلې د شاعرۍ د سولو غم ، پښتو ، د کلیوال ژوند عکاسی د محنت عظمت وغېرہ ۔ خو افسانې تہ پہ خځینہ شاعرانو کښې چې کومہ خوبی امتیازی حثیت بخښی پہ کلاسیکی انداز کښې د حروفِ تہجی تحت د دیوان مرتب کول دی ۔ د کلام نمونہ

غزل

دومرہ غم راباندې زور شۂ الغیاث
چې جھان پہ ما نسکور شۂ الغیاث

دا د کوم جرم سزا دہ نۂ پوھېږم
چې ګډوډ مې کلے کور شۃٔ الغیاث

وائیم زۂ چې یو وحشی د بیابان وے
بندګی ماتہ سور اور شۂ الغیاث

کۂ وحشې نۂ وے مینټل د تور ځنګل وے
ھوښیاری راتہ پېغور شۂ الغیاث

حوصلہ مې د زړګی شوہ ځکہ ماتہ
د رھبر نہ مې جوړ چور شۂ الغیاث

ما وې رابہ شی رڼا ځما پہ سیمہ
انتظار مې خور مخور شۂ الغیاث

پہ محنت مې ملا نرۍ لکہ مېږے شوہ
ځائے د سکن مې تنګ تور شۂ الغیاث

افسانې اخر د صبر ھوسۍ لاړہ
چې قلم پہ سمند سور شۂ الغیاث

غزل

زمانې یم مجبور کړے پہ رواج
ګوندې پوھہ یم د ظلم پہ علاج

چې غېرت مې لوټ کوی پہ ھر محفل کښې
بیا یې څۂ کړم کۂ پہ سر کړی راتہ تاج

د مقصود جوھر چې رانۂ شی تر لاسہ
د کونجکې د خرید نۂ یم محتاج

کۂ د حق تورہ پہ لاس اونسیم کلکہ
د باطل خونہ بہ کړم تخت و تاراج

کۂ ھزار ځلہ طواف د بېتﷲ کړی
خر پہ خوب کښې بہ نۂ وېنی معراج

د دنیا تنګۍ پہ زړۂ کښې ساتم پټې
چې پټ شی د دښمن نہ احتیاج

افسانہ وائی نۂ د دین نۂ دنیا شوم
عقل ھوش مې شۂ پہ پوچ جوارۍ باج