قنبر علي خان
قنبر علي خان په قام عزيز خېل اورکزے په تيراه کښې ؤسېدۀ د پيدائش نېټه ئې نۀ ده معلومه۔خو د وفات نټۀ ئې د هغۀ پير انور شاه صېب لۀ دې مرثې نه ثابته ده چې قنبر علي خان په مرګ ئې ليکلي وه
د جمعې شپه وه د رجب يو لسم ؤ
په باقي عالم قنبر اېښے قدم ؤ
په ابلي د پېښور دفن په خاک شۀ
متصل د چراغ بيګ په قنبر هم ؤ
زر دوه سوه ؤه کاله د هجرت ؤ
مير انور دا غزل وېلے د ماتم ؤ
کله چې محمدي صاحبزاده باندې ډيوه ريډيو پروګرام کوؤ،ښاغلي ډاکټر پرويز مهجور ډېرې ښکلې خبرې کړې وې چې د محمدي صاحبزاده خپله د غزل زمکه ډېره زياته کمه ده،د نورو شاعرانو په زمکه ئې تظمينونه کړي دي،دغه شان قنبر علي خان هم ډېر زيات تظمينونه کړي دی - په ټول کښې ئې زيات د رحمان بابا په مصرعو ئې تظامین کړي دي چې تعداد ئې اتۀ دے مثال په توګه
ما چې ؤلېدۀ د زړۀ په سترګو ستا مخ
نور مې هيچرې ؤ نۀ ليد د بلا مخ
د رحمان د دې غزل جواب قنبر کړۀ
ما سحر صبا ليدلے دۀ د چا مخ
دحميدبابا د درېو غزلوجواب ئې کړےدےدا يو مثال
معلوميږي يار د سترګو الواتۀ
چې عاشق ئې لۀ نظره پرېوتۀ
د حميد جواب قنبر علي تکرار کړۀ
بد دې نۀ مني دلبر زما کاتۀ
عبدالقادر خان خټک د دوه غزلو د علي خان د دوه غزلو ،د مرزا خان انصاري د يو غزل، مياں شرف الکوژي،د يو غزل،صديق پوپلزي او د نصر الله د يو غزل جواب ئې کړے دے،داسې دا تعداد ۱۹ شۀ خو د قنبر علي خان د نورو کلاسکي شاعرانو نه د ابجدو ډېر زيات حسابونه کړي دي چې زبر او بينات ورته وئېلے شي ۔او د امام حسين د مرثيو لۀ کبله منفرد شي،نورو کلاسکي شاعرانو مرثې ليکلي دي خو دا د خپلو خپلوانو او دوستانو دي د امام حسين مرثيه د چا هم ليکلي زما لۀ نظره نۀ ده تېروتې د ابجدو د حساب ګڼ مثالونه ئې په کلام کښې موجود دي خو زۀ په يو دوو اکتفا کوم
حجج شمار کړه په ابجد
چار ده معصوم دي دا وېنا ده
په کتاب کښي مروجه
حل ئې ح=۸
ج=۳
ج=۳ = ۱۴
دغه څلوارلس هغه کسانو سره په شمير برابر دي چې د شعيه ګانو په حساب معصوم دي
کۀ طالب ئې د هغۀ شاه شهيد
د يقين په ملک کښې نۀ ئې ترې بعيد
زۀ قنبر علي غلام يم د حسين
چې شريف کالونه عمر ئې مجيد
حل م=۴۰
ج=۳
ي=۱۰
د=۴ =۵۷
د امام حسين عمر ۵۷ کاله ؤ۔
د فاطمې بي بي لۀ خلې نه مرثيه په شهادت د امام حسين
ځار شه مور ستا د کاکلو
ځارېږم څو په ستا د مخ په ګلو
کۀ د تا د مخ په ګلو خزان راشي
تر قيامته به وي کوکي د بلبلو
کۀ ناوک د اجل ستا په حسين راشي
اور به پورې کړي د جونو په اوربلو
زۀ چې ستا د مخ ديدن کوم حسينه
زړۀ مې تاب نۀ لري سترګو په چغلو
دتا دروح بلبل کۀ باز د اجل يوسي
د ما زړۀ به ورسره وړي په منګلو
پر جنابه ستا د مخ طوطي پرواز کړه
ښۀ شوه ماڅخه ځاۓ نۀ دے د ساتلو
کۀ لۀ غمه دې زۀ رغېږم ځويه
زړۀ مې غوڅ کړۀ ستا ملال ملال کتلو
خله دې بند کړه اے قنبر علي نور بس کړه
د قلم ژبه دوه ځاۓ شوه په دا وئېلو
د قنبر علي خان شعر د استادانو د شعر په معيار کښې کم دے خو بيا هم د هغۀ په کلام کښې تشبهات ،اشارې ،کنائې او شاعرانه حسن موندے کيږي،او کله کله خو ډېر ښکلے غزل ليکي
غزل
لکه خالص شراب ښائست کوي د جامه سره
هسې د يار شونډې لذت کا لۀ دشنامه سره
د طريقت وضو مې ؤکړو د صورت په وينو
د معرفت رکوع سجود کړم لۀ قيامه سره
ما د نسيم په خله پېغام کول د يار په لورې
زړۀ مې له شوقه ووت لاړو لۀ پېغامه سره
کۀ څوک د زړۀ حقيقت غواړي څۀ به خله ئې وائي
کله د خاص خلوت خبرې شي لۀ عامه سره
زړۀ په اول اخر پيدا د محبت لۀ رنګه
لکه اغاز چې پيداشوے لۀ انجامه سره
ما له کامله تلقين واغست د عشق په درس کښې
د نور عالم په دود مې څۀ له ننګ و نامه سره
قنبر علي د شاه صفت کوم د زړۀ په مينه
ځکه ساده کاغذ رنګين شو لۀ کلامه سره