قادر داد
د روښانيانو شاعرانو په ډله کښې قادر داد هم يو ښۀ شاعر دے۔په خانداني لحاظ سره هغه د بايزيد انصاري د کورنۍ سړے ؤ،د قادر داد د پلار نوم زمان ؤ،مور ئې شيخ احداد چې د جلال الدين ځوے ؤ لُور وه،علي محمد مخلص په حالنامه کښې په قادر داد باندې ليکل کړي دي،د زېږېدنې نېټه خو په صحيح ډول معلومه نۀ ده،البته د زلمي هېواد مل د تحقيق مطابق ۱۰۳۳ه ده ،او ژوند د اورنګ زيب عالمګير تر وفات پورې ۱۱۱۸ه پورې د قادر داد د خپل شعر نه ثابت دے،
اورنګ زيب ولي بادشاه لۀ دنيا تېر شو
چې د عدل ئې تعريف په هندوستان شي
د قادر داد په شاعرۍ کښې هم د توحيد او معرفت رنګ ښکاره دے۔
چې دې ژبه خداۓ ګويا کړه
د احد مرسل ثناء کړه
اول نوم يا د د احد دے
بيا درود په مصطفیٰ کړہ
د وحدت په تنهائې کښې
يو احد احمد صدا کړه
په خداۓ رښتني فکر
ائينه د زړۀ صفا کړه
داغزل ئې د کتو دے
چې مدام په زړۀ کښې خيال لري و جنګ ته
څوک به څۀ وائي دې مست و شوخ وشنګ ته
چې پرې آه د عاجزانو اثر نۀ کا
د نرمۍ خوي به څوک څۀ ستائي وسنګ ته
لکه زۀ چې د هجران په اور ګذار شوم
خداۓ دې هسې ساعت پېښ نۀ کا پتنګ ته
اندېښنې لکه خارونه رالږېږي
په ارام اړخ مې نۀ لږي پالنګ ته
د تهمت درسته رقيب کړه په ماتشه
د غضب توره په لاس ګرځي و جنګ ته
رقيبان د کوڅې سپي شو قادر داده
مدام غاپي د ديدن وړي ملنګ ته
غزل
ابتداء چې د حمل په درست جهان شي
زمکه سبزه زرغونه هم کوهستان شي
رنګارنګ ګلونه ګل شي په چمن کښې
ډېر عالم ئې د ديدن وته نګران شي
چې ځېلې د خزان بيا بنا مومي
آه سرد بيرو ن له جسه د سندان شي
هيڅ سړے به غلط نۀ ځي قادر داده
کۀ پيرو د انصاري پير روښان شي
قابل اورکزے۔
د پير روښان د مسلک او عقائد وروستو هم به پته لګي،سر محقق هميش خليل ،د قابل ااورکزے ذکر په ورکه خزانه کښې کړے دے،اورکزے د احمد شاه ابدالي تر وخته پورې ژوندے ؤ،
احمد شاه د زمکې روره
خليفه دے کتاب ګوره
دے به ما طلب کړي ياره
تل د دين په کار بېداره
عالمان ټول د تيراه
اميدوار دي لۀ بادشاه
نيک نظر په مونږه ؤکړه
نور زمونږه خاطر نۀ کړه
احمد شاه ؤبخښي خدايه
اے زمونږ رهنمايه