عارف نسیم فېضی
نوم عارف نسیم تخلص فېضی ، د پلار نوم نورالوھاب فېضی ، د نیکۂ نوم فېض رسان فېض چې د دېو بند نہ فارغ یو جید او مشھور عالم وۂ چې کوم لۂ سببہ ځامن او نمسی د فخر پہ طور ځان سرہ فېضی لیکی ۔ کور کلے نوے کلے صوابۍ تاریخِ پېدائش ۵ مئ ۱۹۷۷ء ، تعلیم پہ فزکس کښې ماسټر ، ملازمت پہ بېسټ وے سیمنټ فېکټرۍ چکوال کښې پہ فنانس ډیپارټمنټ کښې خپلہ وظیفہ تر سرہ کوی ، پہ پښتو او اردو دواړو ژبو کښې شاعری کوی ۔ پہ پښتو کښې ئی د شاعرۍ مجموعہ دہ “ ګونګۍ وېنا “ د اردو مجموعہ بہ ئې زر چاپ شې ۔ پہ غزل او نظم کښې طبع ازمائی کوی او دواړہ د پائې لیکی ۔ د شاعرۍ موضوعات ئې دی رومانیت ، تصوف ۔ خو کلہ کلہ د پښتو ښہ روایات او د معاشرې کمزوری طبقې دپارہ اواز پورتہ کوی ۔ ژبہ ئې خواږہ پستہ او روانہ دہ ، د اردو پہ یو غزل ئې د اوجِ ادب کراچۍ نہ دریم انعام ګټلے وۂ ۔
یار د سترګو زاویې کړلې بدلې
ما ھم خپلې تقاضې کړلې بدلې
پہ دې دور کښې خو ډېرو امامانو
پہ تړلی نېت قبلې کړې بدلې
د رندانو پہ مزاج ئې چې نظر شۂ
مغبچو ھم تماشې کړلې بدلې
د ضمیر قیمت چې واخست رھبرانو
لارې خپلہ قافلې کړلې بدلې
د دروغو چل دې زدہ نۂ دے جانانہ
بیا دی څومرہ بھانې کړلې بدلې
ستا ښائست ھم د وخت دوړو کړلو مړاوې
زما مینې ھم دعوې کړلې بدلې
د بازار پہ چاپېر چل ئې چې نظر کۂ
د وفا عارف سیکې کړلې بدلې
منمہ زمکہ یم ظرف مې د اسمان نہ زیات دے
غمونو ځاے زما پہ زړۂ کښې د جھان نہ زیات دے
زۂ یم پښتون مېلمہ دوستی زما پہ وینہ کښې دہ
دې کچہ کور کښې ګنجائش د لامکان نہ زیات دے
پہ ھغہ لور ھم نۂ ځم ولې چې عزت د جانان
خدائېګو چې خوږ زما زړګی تہ د جانان نہ زیات دے
ھر څۂ بہ یوسی کۂ بندونہ مې د سترګو مات شو
یار مې نیزدې زما زړګی تہ د خپل ځان نہ زیات دے
نازک مزاجہ دے وړہ وړہ خبرہ نیسی
عارفہ غم د یار د وصل د ھجران نہ زیات دے
(پہ مصرعہ داردو ژبې شاعر محسن نقوی “زمین ھوں مگر ظرف اسماں کا ھے “)