ډاکټر زبېر حسرت
ډاکټړ زبېر حسرت د اګست د مېاشتې پہ شلمہ نېټہ د سیدالکونېن پہ کور پہ بانډی چم مردان کښې پېدا شو ۔ د نیکۂ نامہ ئې عبدالحمید دے ۔ پلار ئې پہ اولہ کښې پہ خېشکو کښې اوسېدۂ ۔ ورستو ئې کډہ مردان لہ راؤړہ ۔زبېر د پرائمری سبق پہ مسلم سکول طورو چوک مردان کښې وئیلے دے ۔ تر نہم جماعت پورې پہ ګورنمنټ نمبر ۳ مردان کښې ۔ مېټرک ، ایف اے ، بی اے ، او اېم اے ټول امتحانات پہ پرائیوېټ کنډیټ پہ طور پاس کړی دی ۔ اېم فل او پی اېچ ډی ئې د پېښور یونیورسټۍ نہ کړی دی ۔ ملازمت ئی د پروفېسر پہ حثیت پہ صوابۍ ، مردان او د نوښار پہ کالجونو کښې کړے دے ۔ زبېر شاعری ،تحقیق ، تنقید ، افسانہ ، ناول ، خاکې پہ ھر څۂ کښې یدِطولہ لری ۔ ګڼ کتابونہ ئې لیکلی او لیکی ئې ۔ پہ شاعرۍ کښې غزل ، نظم او سندرې لیکی ۔ د شاعرۍ موضوعات حسن عشق ، ملک قام ژبہ او معاشرتی مسائل دی ۔ غزل ئی د کلاسېکیت او د جدت امتزاج دے ۔
کوڅہ کښې رانہ ورک شوې کہ پہ لار کښې رانہ ورک شوې
اشنا لکہ ماشوم پہ ډک بازار کښې رانہ ورک شوې
لہ زړۂ مې شوې راپورتہ پہ لېمو کښې مې شوې اوښکې
د مینې عجیبہ غوندې اظہار کښې رانہ ورک شوې
ستا یاد وۂ تورہ شپہ وہ د ستورو انجمن وۂ
چې مړۂ شو چراغونہ پہ سحار کښې رانہ ورک شوې
وعدہ د ملاقات پہ اور پسې شوہ سر ئې او خوړ
زړګیہ پہ لمحو د انتظار کښې رانہ ورک شوې
یا زۂ شوم حسن کورہ یا بدلې پیمانې شوې
ښائستہ پہ خزان کښې کہ بھار کښې رانہ ورک شوې
حسرتہ اوس دې چرتہ چرتہ اولټوم څۂ شوې
د چا د مستو سترګو غزل زار کښې رانہ ورک شوې
د ھجر پہ موسم د وصل یادہ چرتہ راشہ
زما پہ چمن ھم د سپرلی بادہ چرتہ راشہ
پہ حسن ، پہ ځوانۍ پہ وفا مینہ ئې مړہ کړہ
بربادہ دنیاګۍ مې کړہ ابادہ چرتہ راشہ
اے عشقہ د جنون د خېرازۍ څۂ بنا اوکړہ
ناجاڼہ ناغرضہ بې بنیادہ چرتہ راشہ
ما ستا پہ انتظار کړې تورې تورې سڼې سپینې
زما تورہ طالبہ لہ جھادہ چرتہ راشہ
دا اور او دا لوګی دا بارود لاشونہ پرېږہ
تۂ وائې ددې دور لہ فسادہ چرتہ راشہ ؟
نن بیا مې پہ زرګی د جنت پرخې راوریږی
ګلابہ وږمې راؤړہ لۂ ھېوادہ چرتہ راشہ