عبدالرحمٰن بېتاب
نوم عبدالرحمٰن تخلص بېتاب د پلار نوم شجاعت
خان تاریخ پېدائش ۵جنوری ۱۹۴۴ء نوښار محلہ میټھاخېل تعلیمی قابلیت اېم اے پښتو ، اېم اے اردو ، پښتو انرز ، فارسۍ انرز ، فاضل طب وجراعت ۔ مطبوعات پلکیں اردو شعری مجموعہ ، علامہ اقبال حالات و خیالات ، زۂ پہ تا مئین یم د پښتو شعری مجموعہ ، بصیرت ترجمہ ، غورځنګونہ تالیف ، عشق رسول او طبِ نبوی ۔ زۂ دا نۂ وائیم چې ھغہ ډېر لوے شاعر او ادیب وۂ خو ھغۂ د ادب ډېر لوے خدمت کړے دے ۔ خصوصاً د ھزارې د پښتو ادب ګنی د ھزارې د شاعر ادیب چا پہ نورې پښتون خوا کښې نۂ اؤرېدۂ ۔ مثال ئې د نقار خانې د طوطی وۂ ۔ زۂ پخپلہ مایوسہ وم زما دا دوہ شعرونہ زما د مایوسۍ عکاسی کوی
کلہ بہ شی د جوھریانو نظر
مونږہ لعلونہ پہ ایرو کښې اوسو
دا بل شعر دے
ګنج ومہ اقبالہ پټ او پټ بہ شمہ پاتې
څوک ھم خبر نۂ شو چې ئې غر زما مسکن کہ
خو دا عبدالرحمٰن بېتاب او سردارعلی ټکر وو چې د ھزارې ئې ادب نورې پښتون تہ ښکارہ کړو ۔ او د ھزارې شاعر ادیب دا ثابتہ کړہ چې د پښتو ادب بغېر د ھزارې ادب نہ نیمګړے دے ۔ ھزارې تہ پہ ډېر څۂ کښې اولیت حاصل دے ۔ عبدالرحمٰن بېتا ب د خپلې شعری مجموعې “ زۂ پہ تا مئین یم “ تړون د اسماعیل ګوھر او د ھزارې د نورو شاعرانو او د لیکوالو پہ نوم کړے دے ۔ پہ یو ڼظم کښې د ھزار ي شاعرانو ادیبانو تہ پېرزوني وړاندې کړې د ھائیکو او د کوکې ذکر کړے د ے پہ ھزارہ کښې چیخ او اتڼ یاد شوے دے ۔ څنګہ چې ما مخکښې ذکر اوکړو چې ھغہ یو مختلف شاعر او ادیب وۂ ۔ عبدالرحمٰن بېتاب نظم او غزل دواړہ لیکی ۔ د شاعرۍ موضوعات ئی دی حسن ، مینہ ، فلسفہ ، پښتو قام او پښتو ژبہ ۔ د غزل انداز ئې اوګورئ
د پښتون د وجود غړے دے اشراف دے
کہ کولال دے کہ ترکاڼ دے کہ نداف دے
ھرہ پېغلہ پہ خپل کور کښې ښاپېرۍ دہ
ھر یو کور پہ پښتون خوا کښې کوہِ قاف دے
د تجدید پہ دې بانہ ئې خیچن نۂ کړې
د پښتون ھر یو نظام خپلہ شفاف دے
چې حیا نہ سترګې ښکتہ شی سر لوړ شی
سرکوزی د سرلوړۍ یو اعتراف دے
سپین سحر دې د سکڼی ماښام لوګے شی
فېصلہ پخپلہ اوکړہ دا انصاف دے
پہ سینہ باندې ئې ځان لہ ځائے پېدا کړو
کومو زلفو چې د مخ کړے طواف دے
سپرلی چې راشی ځان سرہ راوړی ګلونہ نوی
د رنګ او بُو دې قافلہ کښې شې غمونہ نوی
ایرې راکنہ مۂ پہ دې کښې سرۂ بڅري پټ دی
نوی ماحول کښې بہ بیا اولږی اورونہ نوی
د زوړ او نوی دې تړون تہ وخت پہ خپلہ حېران
مینہ زړہ پېدا کوی ھر وخت غمونہ نوی
د زوړ او نوی فلسفہ باندې اونۂ رسېدم
چې زخم زوړ دے نو بیا ولې دی دردونہ نوی
مونږہ زاړۂ یو خو وخت نوے زمانہ نوې دہ
پہ زوړ زړګی کښې پہ غورزنګ دی ستا یادونہ نوی
تۂ ښائست د زړۂ راښکون دې معجزې تہ ګورہ
د زړۂ کنډر کښې راټوکېږی ارمانونہ نوی ۹